ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Γεωλογία – Χλωρίδα – Πανίδα
Ο Σινιάτσικος ανήκει στην πελασγική ζώνη. Το Μουρίκι γεωλογικά μοιάζει με το Βέρνο και αποτελείται από Παλαιοζωικούς και Τριαδικούς γνεύσιους. Οι δυτικές και νότιες απολήξεις του αποτελούνται από Περμοτριαδικούς ασβεστόλιθους. Ο κύριος όγκος του Σινιάτσικου αποτελείται από ασβεστόλιθο (Τριαδικό, Ιουρασικό). Όλος ο Σινιάτσικος και ιδιαίτερα οι νότιες προεκτάσεις του (π.χ. Προφήτης Ηλίας, Γούρνες) είναι γεμάτος από χαρακτηριστικές δολίνες (οι εντόπιοι τις ονομάζουν Γούρνες), που δημιουργήθηκαν από κατάρρευση των οροφών υπόγειων σπηλαίων. Στην ίδια περιοχή υπάρχει και σπήλαιο (Τρύπα) με πολύ ωραίους σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Το Βούρινο αποτελείται από οφειολιθικά πετρώματα και η περιοχή του έχει κοιτάσματα χρωμίτη.
Αγριοαχλαδιά
Ο Σινιάτσικος και ιδιαίτερα ο Βούρινος έχουν πολύ σπουδαία χλωρίδα και πανίδα. Στον Βούρινο μόνον έχουν καταγραφεί περίπου 550 διαφορετικά φυτά (536 σπερματόφυτα, 9 γυμνόσπερμα και 10 πτεριδόφυτα). Οκτώ είδη είναι τοπικά ενδημικά, δηλαδή υπάρχουν μόνον στον Βούρινο και 15 είναι ενδημικά στην Ελλάδα. Εξίσου πλούσια είναι και η πανίδα του Βούρινου με 87 πεταλούδες, 132 είδη πουλιών (από τα οποία 21 σπάνια αρπακτικά) και πολλά θηλαστικά, όπως σκίουροι, ασβοί, κουνάβια, σκαντζόχοιροι, αλεπούδες, λαγοί και αρκετά ζαρκάδια. Ο Βούρινος έχει μελετηθεί σοβαρά χάρις στις προσπάθειες επιστημόνων και των μελών του ορειβατικού Συλλόγου ‘ο Μπούρινος’ που έχουν ιδρύσει Βοτανικό μουσείο. Το μουσείο είναι αξιόλογο, αλλά η προσωρινή εγκατάστασή του σε ένα ακατάλληλο κτίριο το αδικεί. Θα βρει την θέση του στο αναστηλωμένο Τραμπάντζειο Γυμνάσιο (όταν τελειώσουν τα έργα). Θα σας ξεναγήσει ο κ. Μπόντας, γνώστης της ιστορίας της περιοχής, πρώην διευθυντής της βιβλιοθήκης Σιάτιστας. Οι βόρειες πλευρές του Σινιάτσικου και ιδιαίτερα του Μουρικίου είναι δασωμένες με οξιά. Οι νότιες πλευρές του Σινιάτσικου και της Βέλλιας είναι γυμνές, πετρώδεις και αφιλόξενες, σχεδόν κρανίου τόπος, όπως τουλάχιστον φαίνεται από μακριά. Μην βιαστείτε όμως να βγάλετε συμπέρασμα. Ο Σινιάτσικος έχει απέραντα βοσκοτόπια (Δρακολίβαδο, Πάδες) και μικρά οροπέδια (Μανώλης, Σταφίδας, Γκράτσιανη) που ανθίζουν και ευωδιάζουν κάθε Ιούνιο. Εκεί είναι το βασίλειο του τσαγιού. Στα χαμηλότερα υψόμετρα στα δυτικά του Σινιάτσικου και στα υψώματα νοτιοδυτικά του Σισανίου κυριαρχεί η βελανιδιά (οι εντόπιοι την ονομάζουν απλά ‘κλαδί’). Στον Σινιάτσικο και το Μουρίκι υπάρχουν πολλοί λύκοι, αρκετά αγριογούρουνα, λιγότερες αρκούδες και ζαρκάδια, κυρίως στις δασωμένες βόρειες και δυτικές πλαγιές. Στις νότιες πλαγιές συναντούμε τον λαγό και, κυρίως, την βουνίσια πέρδικα με το χαρακτηριστικό κελάηδημά της.